Ouders Verhoek komen een dagje terug van vakantie

Familieband Mam, hoe kun je er nou niet bij zijn zaterdag?
Liever bij ADO dan op Turks terras

 

Door: Iwan Tol
Wat moesten Willem en Yolanda Verhoek zaterdag nu doen? Op een terras in de zon in Antalya zitten? Of in de regen op Vak-Z om naar de eerste wedstrijd van hun twee zoons in ADO-shirt te kijken? De hele week zaten ze in dubio.

John is de eerste die het doorheeft. Verrek, daar bij de spelerstunnel staat zijn vader. Meteen schieten zijn ogen naar Wesley. Moet je kijken, dáár bij die tunnel. Daar staat pa.

Het is even na zevenen in het Kyocera Stadion in Den Haag als ?John (22) en Wesley (24) Verhoek nog eens met hun ogen knipperen. Ze weten niet beter of vader Willem en moeder Yolanda zijn op vakantie in Antalya.

Die vakantie hadden ze al in maart geboekt. Lekker twee weekjes niks doen, was hun plan geweest. Beetje dobberen in de Middellandse Zee, hapje eten aan de boulevard. Gewoon, even bijkomen van een jaar hard werken in de groentezaak.

Onbezet
Maar ja, dat was maart. Wisten zij toen veel dat ADO Den Haag eind augustus zou besluiten om John van Stade Rennes te huren, zodat hij samen kwam te spelen met Wesley. Aan de andere kant: die vakantie was al geboekt. En in Nederland regende het pijpestelen. En dus waren ze toch maar op het vliegtuig naar Turkije gestapt. Voor één keertje zouden de stoelen 39 en 40 op rij 9 in vak Z onbezet blijven.

De eerste week van hun vakantie in Antalya was heerlijk. Stralende zon, aangename zeetemperatuur, mooi hotel. Maar Willem en Yolanda Verhoek lagen toch niet helemaal ontspannen op hun strandstoelen in de zon. Al was het maar doordat om de haverklap de telefoon rinkelde.

Waren John en Wesley natuurlijk, die twee boeven. Om de beurt hingen ze aan de lijn. ‘Mam, hoe kun je er nou niet bij zijn zaterdag?’, speelden ze in op het gemoed van hun ouders. Haagse humor met een serieuze ondertoon. Want inderdaad, hoe konden ze er nou niet bij zijn?

Zelfs op zaterdagochtend had John nog gebeld; de dag van zijn debuut in het ADO-shirt. Geheel tegen de verwachting in stuitte hij op de voicemail van pa en ma. Gek eigenlijk, hij had nooit geweten dat ze die hadden.

Hoe vaak had John niet gebeld vanuit Frankrijk om bij te kletsen? Beetje slap ouwehoeren, stoom afblazen over die rare Fransen, vragen of ma de volgende keer weer Tupperware-bakjes met stamppot mee zou nemen naar Rennes en natuurlijk om te horen hoe het met Wes bij ADO ging. En altijd namen zijn ouders de telefoon op. Nu niet. Vreemd.

Pas aan het einde van de middag vernam hij weer een teken van leven vanuit Turkije. ‘Dat ding lag bij de pier, John, we hoorden hem niet afgaan’, hadden ze gezegd. In werkelijkheid zaten Willem en Yolanda Verhoek toen al in Den Haag, bij de schoonouders van John.

Op vrijdagmorgen was de beslissing gevallen om terug te gaan. In een winkeltje in Antalya had Willem de krant gekocht. Toen hij de sportpagina’s opensloeg zag hij die twee jongens van hem op de foto staan. Het was net of ze hem vanaf de pagina’s toeschreeuwden: ‘Komen jullie ook nog?’

Willem was met die krant teruggegaan naar het terras. ‘Zullen we teruggaan, Yo?’, vroeg hij zijn vrouw. Op die zin had ze de hele week stiekem al gehoopt. ‘Laten we dat doen, Willem. Ik lig gewoon niet lekker hier.’

En zodoende zit Willem deze avond in Vak-Z in plaats van op een terras in Turkije. Samen met zijn vrouw, opa Henny, oma Rietje, huisvriend Harry, de vriendinnen van John en Wesley, hun ouders en nog een rits aan vrienden en bekenden. Willem moet handen schudden, duimen opsteken en zelfs een high five geven. Het is nu ook een beetje zíjn wedstrijd geworden.

Sigaret
De avond gaat snel voorbij. John begint met een omhaal die net mislukt. Yolanda steekt een sigaret op, Wesley schiet naast, RKC komt op voorsprong, het gaat regenen en John wordt gewisseld.

Nu moet Lex Immers in de spits spelen, terwijl John juist was gehaald zodat die noodgreep niet meer zou hoeven. Maar Willem en Yolanda bijten op hun lip. Het is de keuze van de trainer. Die keuze respecteren ze. Want behalve trotse ouders zijn ze ook gewoon ADO-fans.

Om beide redenen doet het 1-0 verlies hen pijn. ‘Gelukkig heb je niet zo lang hoeven reizen voor deze wedstrijd’, grapt een toeschouwer tegen Willem.

Maar spijt hebben ze niet. Ben je gek? Een debuut kun je maar één keer meemaken.

De volgende morgen om half negen vliegen Willem en Yolanda Verhoek terug naar Antalya. Zaterdagavond zijn ze weer in Nederland. Precies op tijd voor de uitwedstrijd tegen FC Twente.

Bron : DePers.nl

Directe link: